Binnen de groep anurans is de pad een van de dieren die zich over de hele planeet heeft verspreid en kan worden gevonden meer dan 5.000 soorten. Het is een amfibie met grote ogen en een klein lichaam, meestal in grijze, groene of bruine kleur.
Het kennen van zijn kenmerken, waar hij leeft en de zorg die hij nodig heeft, zal zijn levensverwachting verhogen, vooral in gevangenschap.
De pad, wetenschappelijke naam Nar, is een kleine amfibie van een grootte van niet meer dan 14 centimeter lang (10 in het geval van mannen). Het heeft een rond lichaam en brede benen, met vier vingers aan de voorkant; en vijf achterin.
Met een brede en korte kop, wat het meest opvalt, is zijn snuit en een lange kleverige tong die hij gebruikt om gemakkelijk voedsel te vangen. Sommigen hebben dit niet en gebruiken hun kaken om hun prooi vast te houden tot ze sterven zonder zuurstof. Afhankelijk van de soort pad die het is, kan zijn huid gif afscheiden, hoewel dit niet gebruikelijk is.
Kan leven tussen 10 en 30 jaar, meer als het goed wordt verzorgd en in gevangenschap wordt gehouden.
Een van de meest voorkomende verwarringen tussen deze twee amfibieën is verwar een pad met een kikker. De waarheid is echter dat er duidelijke verschillen zijn.
Om te beginnen, de pad heeft een ruwere en ruwere huid, in tegenstelling tot de kikker, die zacht is en meestal altijd vochtig is. Daarnaast is deze dunner en meer gestileerd, andersom, wijd en mollig.
De poten van een pad zijn korter en ze lopen liever dan dat ze springen (omdat ze daar niet zo goed in zijn). En de kleur van hun huid is sindsdien een andere onderscheidende indicator heeft een donkerdere kleur en bruin, in tegenstelling tot de kikker, wiens tint helderder is.
De pad is te vinden op elk continent op aarde behalve Australië en Antarctica. Zijn natuurlijke habitat is die van een vochtige omgeving en in de buurt van watergebieden. Hoewel ze in elk ecosysteem overleven, hebben ze voor hun voortplanting een aquatische omgeving nodig.
ze zijn van de dieren passen zich beter aan het ecosysteem aan waar ze wonen, hun eigen interne temperatuur kunnen regelen dankzij de regelmechanismen van het lichaam. Hun activiteit kan op elk moment van de dag worden uitgevoerd, zelfs als het regent.
In het dierenrijk zijn er meer dan 5000 verschillende soorten (tussen kikkers en padden). Omdat de pad op bijna elk continent voorkomt, worden er in totaal 52 verschillende geslachten herkend, plus enkele padden die tot andere amfibieënfamilies behoren.
Onder hen zijn de bekendste de gewone pad, de Arabische pad, de oostelijke vuurbuikpad, de Aziatische gewone pad, de groene pad, de schoppenpad, Etc.
Een pad is niet het gebruikelijke dier om in huis te hebben, hoewel er velen zijn die ervoor kiezen om er thuis voor te zorgen. Om dit te doen, moet u uw behoeften kennen.
Om een pad als huisdier te hebben, is het belangrijk om een groot terrarium te hebben, met een minimum van 50 liter (het hangt af van de soort), waar je twee verschillende gebieden kunt onderscheiden, een in het water en de andere op het land, met gemakkelijke toegang tot beide. .
Het moet worden ingericht om het in zijn natuurlijke habitat te plaatsen, met rotsen, planten en mos, naast zand of aarde, maar dat dit uiteindelijk het water niet vervuilt. Je hebt geen verwarming nodig of regelt de temperatuur niet, tenzij je in een koude omgeving woont. Een pad verdraagt temperaturen van 15 tot 24 graden.
De pad is een vleesetend dier en eet insecten, wormen, larven, slakken, spinnen... zowel in het wild als als huisdier. Er zijn gelegenheden, wanneer de soort groter is, wanneer ze knaagdieren, hagedissen of slangen kunnen eten.
Hun manier van eten is anders dan die van andere dieren. Want in plaats van te gaan jagen, blijven ze onbeweeglijk op één plek wachtend op hun eten om zijn tong te lanceren en voedsel te vangen.
De voortplanting van de pad vindt ovulair plaats, dat wil zeggen via eieren die in een vochtige omgeving (voornamelijk water) worden afgezet zodat de larven uitkomen. Dan vindt er een transformatie plaats die metamorfose wordt genoemd, waarbij ze van larven naar kikkervisjes gaan en van daaruit naar padden.
Vanwege de evolutie van zijn soort kan de pad zich, net als de kikker, afhankelijk van waar hij leeft, al dan niet voortplanten, aangezien een waterig medium nodig is, als het niet wordt gevonden, kan het jaren duren om zich voort te planten.
De mannelijke padden gaan het water in om hun territorium te verdedigen met behulp van diepe geluiden die andere mannetjes verdrijven. Tegelijkertijd trekken ze vrouwtjes aan. Deze kiezen, afhankelijk van het lied van de pad, voor het een of het ander en de paring, genaamd Amplexus. Het mannetje, in het water zelf, bestijgt het vrouwtje door haar bij de oksels of bij de lies te grijpen.
Op dat moment laat het vrouwtje de eieren los die tegelijkertijd door het mannetje worden bevrucht. Deze worden gekenmerkt doordat ze verenigd zijn in koorden en een donkere kleur hebben, evenals een grootte en vorm die, afhankelijk van het type pad, kan verschillen. Elk ei heeft een geleiachtig laagje dat, wanneer het in contact komt met water, groter wordt om het leven binnenin te beschermen.
De tijd voordat ze uitkomen is meestal tussen de vijf en 40 dagen, afhankelijk van de soort en ook van de weersomstandigheden. Gemiddeld genomen de larven verschijnen binnen twee weken. Maar ze kunnen niet bewegen vanwege de geleiachtige bescherming en ook vanwege de koorden van de eieren. Na een paar dagen worden ze vrijgelaten, terwijl ze zich ontwikkelen terwijl ze zich voeden met de reserves die ze in dat gebied vinden.
In het begin hebben de larven geen mond, en het is ook niet gemakkelijk te zeggen welk deel van de kop dat is. Maar binnen een paar dagen verandert dat, het kunnen ontwikkelen van een mond, geile snavel en anale en neusopeningen. Fysiek zijn ze ovaal en hebben ze een lange staart waarmee ze door het water zwemmen. In die tijd worden ze beschouwd als kikkervisjes.
De volgende stap die het doorloopt, is het verschijnen van de achter- en voorpoten, waardoor het zijn staart verliest. Wanneer de kieuwen stoppen met werken en longademhaling begint, vindt metamorfose plaats. Dit kan een week duren, waarbij het trommelvlies, het binnen- en middenoor, het gezichtsvermogen zich ontwikkelen, de ogen in het hoofd worden verplaatst en de lichaamsbouw meer lijkt op die van een pad.
Binnen de amfibieënfamilie, en meer specifiek de narren, zijn er weinig bekende soorten. En anderen die aan het licht komen als gevolg van gebeurtenissen die hen naar de media hebben geleid. Dit is wat er is gebeurd met de pad Bufo alvarius.
Maar Wat is een bufo alvarius pad? Waar komt het vandaan? Hoe is zijn leven en waarom is hij zo beroemd? Dit alles en nog veel meer gaan we je hierna vertellen.
Als we aan een pad denken, stellen we ons normaal gesproken een grote, gedrongen, donkerbruine amfibie voor. Maar je zou toch nooit denken dat het groen was. En toch is er in deze dieren de groene pad. Er is zelfs een kinderverhaal dat gaat over een groene pad, die wordt gekust door een prinses en een prins wordt.
We weten niet of dit echt dezelfde is of niet, maar als je nieuwsgierig bent geweest naar weet hoe een groene pad is, waar ze wonen, wat voor dieet ze volgen of wat voor soort voortplanting ze hebben, dan kunnen we je helpen. Vandaag hebben we het over deze weinig bekende amfibie.
Er is een grote verscheidenheid aan dieren over de hele wereld. We associëren bepaalde dieren echter zelden als "inheems", dat wil zeggen uit ons eigen land. Dat is wat er gebeurt in het geval van de gewone vroedvrouwenpad. Een dier dat in Spanje voorkomt maar weinigen weten. Om dit probleem op te lossen, …
Een van de vreemdste dieren in de groep amfibieën is de gigantische kikker. Het is een soort eierleggende amfibie waarvan de wetenschappelijke naam is rhinella jachthaven. Het is ook bekend onder andere veel voorkomende namen, zoals suikerriet, een zeepad. Het behoort tot de familie Bufonidae. Het is vermeld als een van de 100 meest schadelijke invasieve uitheemse soorten ter wereld.
Daarom gaan we dit artikel wijden om u alle kenmerken, levenscyclus, leefgebied en voeding van de reuzenpad te vertellen.
De Surinaamse pad is een van de meest indrukwekkende amfibieën, aangezien zijn uiterlijk niet echt is wat van een pad wordt verwacht. Sommigen beschrijven het zelfs als een "geplette pad", en ze hebben gelijk.
Als u wilt dat leer meer over de Surinaamse pad en om hun fysieke kenmerken, de natuurlijke habitat waarin ze leven, hun dieet en hun merkwaardige manier van voortplanten te kennen, stop niet met lezen.
De stierenpad is een van de grootste amfibieën in het dierenrijk. Ook bekend als de paddenkikker, is hij tegenwoordig op veel continenten te vinden.
Discover hoe gaat het met de stierpad, waar het leeft, welke soorten er zijn, waar het zich mee voedt en hoe dit dier zich voortplant.
Een van de bekendste amfibieën in heel Spanje is de zgn Knoflookpad, Het wordt gekenmerkt door een uitloper op zijn poten die hij gebruikt om te graven. Het is een soort grote pad (er wordt zelfs gezegd dat het de grootste in Spanje is).
Ontdek hoe het is, waar het leeft, waar het zich mee voedt en hoe het zich voortplant. Het is niet gebruikelijk om hem als huisdier te houden, maar als hij de juiste omstandigheden van temperatuur en vochtigheid krijgt, zou het voor hem geen probleem zijn om in gevangenschap te groeien en zich te ontwikkelen.